vrijdag 13 maart 2015

Een deken met een missie


Alweer bijna twee maanden geleden maakte ik dit dekentje. En de blog die erbij hoorde staat al bijna net zo lang klaar in concept. Nu ben ik hem aan het herschrijven... want laatst kreeg ik van mijn zus de vraag of ik die blog nog wilde plaatsen. Maar eigenlijk vind ik dat nu nog moeilijker dan toen. Het zal de meest persoonlijke blog worden die ik ooit plaatste.

Dit dekentje maakte ik voor mijn lieve, dappere nichtje dat ineens van de een op de andere dag ernstig ziek werd. Op het moment dat ik dit dekentje maakte wisten we nog niet hoe het af zou lopen en kroop ik achter de naaimachine. Dat klinkt misschien raar, maar het was mijn manier om iets 'te kunnen doen'. Het idee erachter was dat ze hier uiteindelijk weer onder moest kunnen kruipen, want dat moest! Deze deken had een missie!

Ik nam hem mee naar het ziekenhuis om daar bij de rest van de brieven, tekeningen, knutselwerkjes, kaarten, cadeautjes, etc, etc. te leggen. Maar de zuster verving direct de ziekenhuisdeken door deze deken. Ja, ze zag eruit als een echte diva onder die deken, zoals ze altijd al was en nog steeds is! Ze vocht als een leeuw en stapje voor stapje ging het steeds wat beter. Nu, heel veel mijlpalen verder, is ze school al weer aan het opbouwen. Wat zijn wij trots en blij dat ze zich er zo doorheen geslagen heeft.

Het heeft mij, ons allemaal, een beetje veranderd. Ik kan wel zeggen dat de afgelopen maanden de moeilijkste waren die ik ooit meemaakte en toen ik de post van esther las vond ik haar verhaal zo herkenbaar. Tegelijkertijd weet ik nu dat je een uitlaatklep nodig hebt, juist in moeilijke tijden. Ik heb nog getwijfeld om deze blog te plaatsen, maar ik doe het toch, misschien wel als antwoord op die vragen die we allemaal wel eens hebben. Ja, het voelt soms nutteloos: het naaien, de blog... Maar het geeft ook energie. En juist die energie hebben we zo hard nodig.

Voor het dekentje gebruikte ik voor de ene kant een katoen met panterprint en voor de andere kant een fluorroze zachte fleece. Ik gebuikte zilverkleurige paspel rondom. Want dat is waar ze zo van houdt: dierenprints, knalroze en glitter!















10 opmerkingen:

  1. Waw... ja dat moet een moeilijke blogpost zijn. Maar wat goed dat het nu weer beter gaat! En ja, ik herken het heel goed dat je een uitlaatklep nodig hebt, zeker op die momenten waarop je eigenlijk zou kunnen zeggen dat naaien zo nutteloos en banaal is. Dat is bij mij net zo!
    En trouwens, voor zo'n echte kleine diva had je geen betere stoffencombinatie kunnen kiezen :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dankjewel voor je reactie. Toch fijn om te horen dat dat ook voor anderen zo werkt :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. voor mij werkt het net zo! En wou, wat een heerlijk deken voor je dappere nichtje! zeker weten dat dat geholpen heeft!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel Mieke! Het hielp in elk geval voor mij, hoop houden dat het goed komt is zo belangrijk.

      Verwijderen
  4. Mooi! Zo een mooi dekentje is een prachtig gebaar! Nog veel beterschap voor je dappere nichtje!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wauw wat een bijzonder dekentje is dit geworden! Fijn dat je de naaimachine als uitlaatklep kon gebruiken en zo toch op jou manier wat voor haar kon doen! Super!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ooooh, blij te lezen dat het intussen beter gaat! Het dekentje heeft ongetwijfeld geholpen. Ook een mooie symbolische stoffencombinatie: vechten als een leeuw (of panter) maar toch ook het lieflijke zachte zorgzame roze... Laat die blog een uitlaatklep zijn. Mijn dochtertje had vorig jaar ook te kampen gezondheidsproblemen en net in die periode ben ik mijn blog gestart... Een mens heeft dit soms nodig om het piekeren te stoppen!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Een heel persoonlijk dekentje inderdaad, wat fijn om te horen dat het de betere kant op gaat. Sterkte nog de komende periode.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat een mooi stofje!! Weet je nog vanwaar deze kwam??

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik meen dat ik het bij Jan Sikkes heb gehaald, zij zitten vooral in het noorden van Nederland.

      Verwijderen